“Ik besloot te gaan vissen, oftewel te schoorsteenvegen.

Je vraagt een patiënt zich te concentreren op een emotioneel overbeladen herinneringsflard terwijl hij je heen en weer bewegende vingers met de blik volgt en vervolgens zijn gedachtestroom uitspreekt. Ofwel mondt die uit in een leegte, en wanneer de patiënt een "bodyscan" uitvoert (het mentaal overlopen van zijn verschillende lichaamszones), blijkt alle spanning verdwenen. Ofwel botst hij op een ander beeld dat beladen is met spanning en het uitgangspunt wordt voor een nieuwe reeks. De interventies van de therapeut blijven beperkt tot het ingang zetten van het proces, het aanmoedigen om door te gaan, en vooral het vestigen van de aandacht op de lichaamservaringen en het vragen naar een "bodyscan".”